เมีย (ไม่) บำเรอ

เขาไม่คิดเลยว่ากระต่ายน้อยที่ตนนึกครึ้มใจอยากได้มาเลี้ยงแก้เหงา วันหนึ่งจะทำเรื่องปวดหัวให้ขนาดนี้

ฟาริดาเป็นผู้หญิงของเขา เธอไม่ใช่คนสวยแต่เขาก็คบมายาวนานกว่าคนอื่นๆ อาจจะเพราะเธอไม่มากเรื่อง ไม่ตามติดเป็นเงา และไม่จู้จี้น่ารำคาญ เขาถึงไม่เบื่อและเก็บเธอไว้ข้างกายเรื่อยมา แต่ไม่รู้ทำไมจู่ๆ ถึงคิดอยากเลิกกับเขา ทั้งที่ก็ดูรักเขาหลงเขาอย่างกับอะไร มิหนำซ้ำยังเอาเงินก้อนใหญ่ไปคืนเขาถึงบ้าน บอกกับแม่เขาว่าเป็นเงินที่เธอเคยขอยืมเขา ทั้งที่จริงๆ แล้ว เงินนั่นคือเงินที่เขาใช้เลี้ยงเธอ

เขาไม่ติดใจเรื่องจำนวนเงิน จะเสียไปเท่าไรก็ช่าง อย่างไรมันก็มาจากความเต็มใจอยู่แล้ว แต่ที่ทำเขาของขึ้นก็คือ เธอไปเอามันมาจากไหน จะว่าเงินเก็บก็ไม่ใช่ เพราะเธอยังเรียนไม่จบ จะว่าขอจากทางบ้านยิ่งไม่ใช่ใหญ่ เพราะบ้านของฟาริดาไม่ได้มีฐานะนัก ที่สำคัญแม่ของเธอคงไม่ให้เงินลูกก้อนใหญ่เพื่อมาทำเรื่องแบบนี้หรอก

--------

เมื่อเรื่องที่ค้างคาใจอวลอยู่เต็มอก จิณณ์ก็ถามเสียงเข้ม “เธอไปเอาเงินนั่นมาจากไหน” 

หญิงสาวเม้มปาก เบือนหน้าหนีไม่ตอบคำถาม

เขาตะปบปลายคางเล็กไว้ ใช้นิ้วบีบด้วยความโมโห

เธอเจ็บจนประท้วงออกมา แต่คำประท้วงกลับไม่นำพา เพราะชายหนุ่มยังไม่ยอมปล่อยมือ

“เฮียถาม” 

ตากลมโตขยับซ้ายขวา คล้ายจะไม่ตอบ ทว่าสุดท้ายก็ตอบ “เตให้ยืม”

เรื่องนี้จะใช้นามปากกาพันพลอยนะคะ 

เพราะเป็นเรื่องที่สั้นมาก ราวๆ 3 หมื่นคำ

เป็นแนวที่เค้าชอบ (แนวเดียวกับ คนพาลที่รัก)

e-book ออกเรียบร้อยแล้ว

 ราคา 105 บาท

จิ้มที่ปก